dilluns, de gener 08, 2007

Paseando Recuerdos

Las calles son las mismas pero los años pasan, y aunque quieras pasar de ellos son como Freddy Cruguer, que creen en tí aunque tu no creas en ellos, y te afectan igual, quieras o no.
La tienda de juguetes, de ajedrez y go, seguí dónde la recordaba, y me gustó como siempre. También agradable como de costumbre esa vieja librería, o la gente paseando. Las ramblas, esa Barcelona que empezaba a echar de menos.

Pero al pasar frente al bar, nuestro bar, donde tantas tardes nos sentamos, donde tantas tardes compartimos, tantas anécdotas absurdas (como el guiri que insistía en que me parezco a Pete Sampras), ya no estaba.
El bar ya no estaba pero yo lo buscaba, porque en mi recuerdo seguía estando allí. Así que lo he encontrado, sólo que ya no estaba (allí). Aunque nunca dejará de habitar en mi (quiero creer que en nuestra) memoria.
Tantos cafés, tantas birras. Casi siempre, si estaba libre, en la última mesa, para compartir hasta el sofá.

Y querernos, de ese modo en el que nos queríamos. Y besarnos también, como nos besábamos, y abrazarnos.

Fuisteis las dos personas más importantes de mi mundo. Mis mejores amigas. Os amaba y ahora os extraño. Aprendí de la pérdida, pero contra mi naturaleza de filósofo, hubiera preferido la ignorancia a la lección.

2 comentaris:

Anònim ha dit...

Sempre va bé apendre coses noves, bones i no tan bones. La part menys agradable (d’agradables hi ha moltes) d’això és que normalment no hi ha marxa enrera o pot ser desagradable, però per això s’aprèn... perquè no es repeteixi.

Només depèn de nosaltres adonar-nos de com som, com actuem i com sentim (a més de moltes altres coses) per poder apendre a ser com voldríem de veritat.

(Ah, crec que molts hem perdut algú important en algun moment, però si realment va haver un lligam molt fort això crec que no desapareix. És més, no val la pena deixar córrer el que es va formar, encara que en el present ja no es tingui la mateixa relació.Hi ha persones amb les que no hauríem de perdre el contacte mai.)

Duoni

Anònim ha dit...

Segur que estarien contentes que tot hagués servit d'alguna cosa.